Leczenie łuszczycy głowy

Trudno pogodzić się z jej nieestetycznymi i swędzącymi symptomami, które pojawiają się na skórze głowy. Niekiedy udaje się ukryć te objawy dzięki długim włosom. Przychodzi jednak przeważnie taka chwila, że mówimy: „Dosyć, koniec z tym! Czas zacząć skuteczną walkę z łuszczycą!”. Choroba, która tak bardzo uprzykrza nam życie, musi w końcu odejść w zapomnienie! Jednak czy to możliwe? Czy przewlekła, zapalna i niezakaźna choroba skóry może zostać wyleczona? Czy jej widoczne dla każdego symptomy mogą w końcu przestać przeszkadzać nam w codziennym funkcjonowaniu?

Specyfika choroby

Łuszczyca jest tą chorobą, która nie lubi półśrodków. Bardzo często obejmuje większą powierzchnię ciała niż jest to w przypadku innych dysfunkcji. Niekiedy dotyka aż 100% całej powierzchni naszej skóry. Łuszczyca jest to również niezwykle popularna choroba, na którą choruje nawet 2% ogólnej populacji w Polsce, Europie oraz Stanach Zjednoczonych. Niestety mimo wielu informacji, cech i czynników, które już są jasne w przypadku występowania tej choroby, jest jeszcze wiele zapytań, na które odpowiedzi są jeszcze niejasne. Pewnością jest, że w przypadku łuszczycy mamy do czynienia ze zwiększoną proliferacją (rozrastania się, namnażania) keratynocytów, czego efektem jest nierówny wzrost naskórka, zanik warstwy ziarnistej. Konsekwencją jest również niepełne rogowacenie komórek z warstwy rogowej. Szukając przyczyn występowania tej choroby, zbadano również znaczenie limfocytów T w jej rozwoju, cząstek, które oddziałują na skórę i naskórek. Konsekwencją takiego przemieszczania się jest rozszerzenie naczyń krwionośnych w brodawkach skórnych oraz zburzenie harmonii w pracy komórek śródbłonka. Przyczyny występowania łuszczycy mogą leżeć również w genetyce. Jednak zaistnienie tej choroby u naszych bliskich nie jest jedynym powodem, dla którego się ona pojawia również u nas. Nasi rodzice mogą nie chorować z powodu łuszczycy, a dysfunkcja ta będzie kłopotem spędzającym sen z powiek. Badania pokazują, że wśród chorujących na łuszczycę 60% osób ma zdrowych rodziców. Łuszczyca występuje w dwóch stadiach. Typ I charakteryzuje się znacznymi zmianami, często pojawiającymi się na skórze. Najczęściej ten typ choroby występuje poniżej 40 roku życia. Odmiana choroby ma również o wiele częściej charakter dziedziczny – bardzo często diagnozuje się ją u rodziców i rodzeństwa chorego. Drugi typ łuszczycy zazwyczaj rozwija się później wraz z wiekiem. Jego objawy możemy obserwować około 55 roku życia.

Metody leczenia łuszczycy głowy

Leczenie łuszczycy odbywa się na rozmaite sposoby. Mnogość różnych metod pozwala na odnalezienie jednego, idealnego sposobu walki z jej symptomami. Poniżej publikujemy najpopularniejsze drogi leczenia łuszczycy:

• Fototerapia – leczenie łuszczycy polegające na eksponowaniu całego ciała na działanie specjalnych lamp emitujących promieniowanie ultrafioletowe. Daje bardzo dobre efekty przy leczeniu rozległych zmian skórnych. Zwłaszcza w tych przypadkach, kiedy nie sprawdziło się leczenie miejscowe. Fototerapia trwa zazwyczaj od trzech do dziesięciu tygodni. Zabiegi wykonuje się dwa-trzy razy w tygodniu. Zastosowanie tej metody przynosi nie tylko dobre efekty, ale jest również postrzegane jako mało problemowe. Akceptacja działań prowadzonych w zakresie fototerapii przez pacjentów jest bardzo szeroka. Tak, jak każda metoda leczenia, również ta może powodować skutki uboczne – wystąpienie rumienia, poparzeń skórnych, czy wysuszenia skóry. Na skutek fototerapii wzrasta również ryzyko wystąpienia nowotworu skóry.
• Fotochemioterapia – polega na podaniu specjalnego leku światłouczulającego oraz na naświetlaniu w specjalnie do tego stworzonej kabinie skóry pacjenta promieniowaniem UVA. Fotochemioterapia przynosi dobre efekty, jeśli poddaje się pacjentów ją przynajmniej dwa razy w tygodniu. Podobnie, jak w przypadku fototerapii, w metoda ta wiąże się z ryzykiem wystąpienia skutków ubocznych: świądu, pęcherzy na skórze, reakcji fototoksycznych, mdłości i wymiotów. Terapii tego typu nie można również stosować u każdego typu pacjenta. Nie jest wskazana dla chorych poniżej 16 roku życia, dla osób chorujących z powodu dysfunkcji układu krążenia, wątroby, nerek, chorujących na immunosupresję, czy nowotwór złośliwy skóry.
• Retinoidy – leczenie łuszczycy odbywające się przy pomocy pochodnych witaminy A. Terapia ta sprawdza się w przypadku wszystkich ciężkich stadiów łuszczycy. Najczęściej łączona jest z fototerapią.
• Preparaty ziołowa, naturalne – ich skuteczność jest bardzo różna. Na rynku dostępnych jest wiele o nieudowodnionym działaniu i tych, które przynoszą całkiem dobre efekty w leczeniu łuszczycy ( na przykład Revitol Dermasis).
• Leczenie suplementami – ostatnie badania pokazują, że dobre efekty w leczeniu łuszczycy przynosi wzbogacanie diety suplementami. Naukowcy podkreślają, że leczenie przy ich udziale jest długotrwałe i wymaga systematyczności.